Przypływy Nocy. Siódme Zamknięcie

Po dziesięcioleciach wojny plemiona Tiste Edur zjednoczyły się wreszcie
pod nieubłaganą władzą króla czarnoksiężnika Hirothów. Ale za pokój
trzeba było zapłacić straszliwą cenę – pakt zawarty z tajemniczą mocą,
której motywy są w najlepszym razie podejrzane, a w najgorszym
śmiertelnie groźne.
Na południu ekspansjonistyczne królestwo Letheru pożarło już wszystkich
mniej cywilizowanych sąsiadów. Jego głód jest zimny i nienasycony.
Pożarło wszystkich oprócz Tiste Edur. W Letherze ma nastąpić od dawna
przepowiadany renesans. Przekształci się on z królestwa i zagubionej
kolonii Pierwszego Imperium w odrodzone imperium. Dlatego jego
mieszkańcy skierowali chciwe spojrzenia na północ, ku bogatym i żyznym
ziemiom oraz wybrzeżom Tiste Edur. Wszystko wskazuje na to, że Tiste
Edur muszą upaść – albo pod przygniatającym ciężarem złota, albo pod
ciosami mieczów. Takie jest przeznaczenie.
Na spotkaniu, na którym miał być podpisany wiekopomny traktat między
tymi dwoma sąsiadami, przebudziły się starożytne siły. Albowiem starcie
między tymi dwiema cywilizacjami jest jedynie bladym odbiciem znacznie
starszej i bardziej pamiętnej walki – konfrontacji, w której sercu leży
niezasklepiona jeszcze rana po dawnej zdradzie oraz pragnienie zemsty.
Tiste Edur – rodacy Trulla Sengara – wierzą, że najmroczniejsze
pragnienia ducha przynoszą przypływy z południa, przypływy, które
nadchodzą w środku nocy.